Rimbaud Müzesi tümüyle yenilenmiş olarak kapılarını yeniden açtı.
İki sene süren çalışmaların ardından Rimbaud’un doğduğu şehir olan Charleville-Mézières’de müze resmen açıldı. Müzenin Temmuz ayında açılması öngörülmüş ancak şantiyedeki çalışmaların henüz bitmemiş olması ve sergi salonlarının henüz yarısının boş olması nedeniyle açılış ertelenmişti. Bu defa ise her şey tamam: Ziyaretçiler Arthur Rimbaud’un hayatı ve eserlerine dair 200 parçalık koleksiyonu keşfedebilir.
Müzenin açılış günü 20 Ekim bir raslantı değil, 20 Ekim 1884’te Charleville’de doğan şairin doğum günü.
Şaire adanmış olan müze çocukluğunu geçirdiği evden birkaç adım ileride 17.yy’dan kalma restore edilmiş bir değirmen. Yenileme çalışmaları özellikle müzenin içinde gerçekleştirilmiş. Dört katlı müzede, müze gezisi paradoksal olarak çatı katından başlıyor, Rimbaud’un “Cehennemde bir Mevsim” şiirlerini yazdığı çatı katını referans alarak. Ve bir de ziyaretçilere dönüşümlü olarak şairin 5 dilde şiirlerini dinlemeyi mümkün kılan görsel bakımdan da zenginleştirilmiş bir ses sistemi yerleştirmesi konmuş. Diğer katlarada da şairin el yazmaları, kişisel eşyaları, belgeleri Avrupa ve Afrika seyahatlerinden izler taşıyan parçalar yerleştirilmiş.
Derleyen: Selman Akıl
Bu vesileyle birkaç Rimbaud şiiri:
YOLA ÇIKIŞ
Yeterince görüldü. Bütün kılıklara girdi gizli görüntü.
Yeterince oldu. Kentin uğultuları, akşamleyin ve güneşte, ve
her zaman.
Yeterince yaşandı. Yaşamın durakları. – Ey uğultular ve Gizli
Görüntüler! Yola çıkış, yeni sevgi ve yeni görüntüler içinde.
Çeviri: Özdemir İnce
EN YÜKSEK KULENİN TÜRKÜSÜ
Dönmeli, geri gelmeli,
O sevdalar çağı.
Dayandım nasıl da
Unutamam bir daha artık,
O korkular, kaygılardı
Uçup gitti göklere.
Bir belalı susuzluk
Kabartıyor damarlarımı.
Dönmeli, geri gelmeli,
O sevdalar çağı.
Bir çayır gibi tıpkı
Unutulmuş bir kıyıda,
Karamukların, günlüklerin
Çiçek açıp büyüdüğü,
O yabanıl uğultusunda
Korkunç pis sineklerin.
Dönmeli, geri gelmeli,
O sevdalar çağı.
Çeviri: İlhan BERK
ÖZLEM
Mavi yaz akşamlarında, özgür, gezeceğim,
Ayaklarımın altında nemli, serin kırlar;
Başakları devşirip otları ezeceğim,
Yıkayıp arıtacak çıplak başımı rüzgar.
Ne bir söz, ne düşünce, yalnız bitmeyen düş
Ve yüreğimde sevgi; büyük, sonsuz, umutlu,
Çekip gideceğim, çingene gibi, başıboş
Doğada, -bir kadınla birlikte gibi mutlu.
(20 Nisan 1870)
Çeviri: Erdoğan Alkan
