Bundan 66 yıl önce New York’ta bir gazete reklam almadan, sadece okuyucudan gelen satış geliriyle ayakta kalmayı, bağımsız ve tarafsız kalmayı denedi. O 8 yıllık denemeden geriye bu kareler kaldı.
"Bağımsızlık", "tarafsızlık", "özgürlük" gazetelerin ve haber televizyonlarının sloganlarında ve reklamlarında ne kadar sıkça vadedilse de gazeteyi elinize aldığınızda bu kavramların içeriğe yansıdığını göremezseniz. Üstelik günümüzdeki gibi taraf olmayanın bertaraf edildiği bir dönemin sorunu da değildir bu. Hem içerik hem baskı olarak iyi bir yayın üretmek maliyetli bir iştir ve bu maliyeti karşılayıp maksimum okura ulaşabilmek için kuruluşlar satış gelirinin yanında ilan gelirine ihtiyaç duyar. Bağımlılık tam da burada başlar. Gazetenin kamusal sorumluluğu çoğu zaman reklam vereni üzmeme noktasında tıkanır.
Bundan on yıllar önce ABD’de bir gazete bu düzenin aksine yüzmek için yola çıkar. New York PM Daily 1940’ta yayın hayatına başlar. Kısa süre zarfında sarsıcı haberler ve fotoğraflar yayınlar ancak 8 yılda okurlarına veda etmek zorunda kalır. Şimdi Chelsea’deki Steven Kasher Gallery gazeteyi ilk kez bir sergi ile –PM New York Daily: 1940–48- tarihe not düşüyor.
75 fotoğrafın yer aldığı sergide, vintage baskılar, gazete kupürleri ve Paul Milkman’in 1997 tarihli kitabı PM: A New Deal in Journalism, 1940–1948’den (PM: Gazetecilikte Yeni Bir Düzen) alıntılar yer alıyor.
Ralph Ingersoll tarafından kurulan gazetenin önemi, ilk sayılarından itibaren sosyal ve sağlık meseleleriyle ilgilenmesi, bunun yanında ABD gazetelerinin ilk iki kadın fotoğrafçısına (Mary Morris ve Margaret Bourke-White) işverenlik yapması ve reklam almadan, hiçbir siyasi oluşumun desteğini kabul etmeden var olmaya çalışmasıydı. Sadece okuyucudan aldığı para ile ayakta kalmayı hedeflediği için de her zaman tarafsız ve özgür kalabildi.
New York‘lu gazete ayakta kalabilmesi için gereken 225 bin okuru bir türlü aşamayınca 8 yıl içinde diğer günlük gazetelere yenildi. Geriye soldaki unutulmaz kareler kaldı.
