Türkiye’de elektronik müziğin, yeni klasik tarzının önemli temsilcilerinden biri olan Akın Sevgör, yayımlanan son albümü olan “Formation” ile 6 Aralık akşamı Borusan Müzikevi’nde dinleyecilerinin karşısına çıktı. Klasik ile yeni arasında bir bağ kuran bu serüvende, sahnede kendisine kemanda Çağlar Haznedaroğlu, viyolada Öykü Koçoğlu, viyolonselde Erman İmayhan eşlik etti.
Akın Sevgör sahneye çıktığında kalabalık da çoktan yerlerini almıştı. Mekandaki atmosferin en dikkat çekici yönlerinden biri, konserin başından sonuna kadar klasik bir müzik konseri ciddiyetinde geçmesi oldu. Konser boyunca, ana dair düşündüğüm ve konseri bütünüyle tanımladığım kelimenin “geçirgenlik” olduğunu söyleyebilirim. Sahne, dinleyici kitle ve ortaya çıkan müzik arasında oldukça organik bir ilişki vardı. Dinleyicilerden gelen nefes alma hırıltıları, sandalyelerin çekilirken yerle temas ettiğinde çıkardığı sesler. Hepsi müziğe dahildi ve bu yüzden müzik de kitle de bütünleşikti. İşte tam bu noktada aklıma Peter Bürger’in avangart kuramı geldi: Sanatın, hayat pratiği ile bütünleşmesi önerisi. Bu bağlamda Formation için, küçük bir yönüyle avangart yakıştırması yapılmasının mümkün olduğuna inanıyorum.
“Kendine Ait Bir Oda”
Formation, gündelik akış içinde göz ardı ettiğimiz, farkında olmadığımız “ben”leri keşfetme ve yüzleşmeye müsait alanlar tanıyor. Yani bir bakıma, oluşu gözden geçirmeye olanak sağlıyor. Muhtemelen bunun sebebi Formation albümünün, müziği saf bir olgu olarak deneyimlemeye yönlendirişi. Kişinin kendisine ait alanlarının içine girme konusunda bu yüzden yardımcı ve başarılı. Sakinleştirici etkisinden mi bilinmez ama hipnotize gücü ve etkisi var. Durduruyor ve düşündürebiliyor. İstiklal Caddesi’nin keşmekeşinin içinde ama bir o kadar da uzakta bir serüven yaşatmayı başardı… Oluşa dahil ama aynı zamanda oluşu dışarıdan gösteren bir ayna.