69. Cannes Film Festivali’nde Ken Loach ikinci Altın Palmiyesini kazanırken yarışmadaki en iyi filmlerin bazıları ödülsüz kaldı…
69. Cannes Film Festivali’nde Ken Loach ikinci Altın Palmiyesini kazanırken yarışmadaki en iyi filmlerin bazıları ödülsüz kaldı…
Son yıllardaki en iyi filmi olan “I, Daniel Blake”e imza atan Ken Loach, Altın Palmiye’yi de ikinci kere kazandı. Hemen her filmini ve hümanizmini sevdiğim Loach’un 2006 yılında “Özgürlük Rüzgarı” gibi sade suya militan bir filmle Altın Palmiye kazanmasına çok şaşırmıştım! Bir kez daha sinemaya çok farklı bakan insanların ortak paydası olan bir öykü anlatıcı olduğuna kanaat getirdim.
Alnının teriyle ekmeğini kazanan insanları sokağa düşüren, onurlarıyla oynayan sigorta sistemini eleştiren “I, Daniel Blake”, yönetmenin hayran kitlesine ulaşacak ve sevilecektir. Altın Palmiyeli bir filmde aranan özelliklerden biri de budur: Müzelik değil seyirlik olması! Gişe hiti haline gelmese de dünya çapında dağıtıma uygun düşmesi…
Bu yüzden saflık edip Cristi Puiu’nun “Sieranevada” adlı, iki buçuk saatlik güçlü ve etkileyici çalışmasına Altın Palmiye verilmesini beklemiyordum. Ama en azından Jüri Büyük Ödülü beklerdim, doğrusu… En İyi Yönetmen ödülü de yakışırdı Rumen sinemasının yeni kuşağının öncüsüne… Vatandaşı Cristian Mungiu ile bu ödülü paylaşan Olivier Assayas olmamalıydı, hem de “Personal Shopper” ile. Assayas, her daim iyi bir yönetmendir ama yaptığı en vasat film “Personal Shopper”! Mungiu’ya gelince, Altın Palmiye’nin tadını almış bir yönetmen için piyasadaki yerini pekiştirmeye yarayan bir ödül bu. Romen toplumundaki nepotizmi anlatan, ayrıcalık elde etmeyi kendine hak gören bireyleri eleştiren “Baccalaureat” ile En İyi Senaryo ödülü da alabilirdi, pekala. Ama bu kategoride çok iddialı olan Asghar Farhadi’ye kaptırdı ödülü.
“Forushande” (Satıcı) ile “Elly Hakkında” ve Altın Ayı sahibi “Ayrılık”taki performansının gerisine düşmüş de olsa Farhadi, En İyi Senaryo ödülünü aldı. Arthur Miller’ın “Satıcının Ölümü” adlı piyesini sahneye koyan genç çiftin hayatının kadının evinde saldırıya uğramasıyla alt üst olmasını anlatan film gerçekle kurmacanın iç içe geçtiği metniyle takdire değer.
Filmin son derece yakışıklı başrol oyuncusu Şahap Hüseyin’in En İyi Aktör seçilmesi de büyük bir sürpriz değil. Başka usta oyunculara taş çıkartacak bir ustalıkla filmin içindeki tiyatroda üstlendiği role bürünüyor. Kadın oyuncu için birçok favori arasından Brillante Mendoza’nın “Ma’Rosa” filmine ruhunu veren kahramanı canlandıran Jaclyn Jose, rahatlıkla başka bir ödül de hak edebilecek olan filmde incelikli bir performans veriyor. Kleber Mendonça Filho’nun “Aquarius”una damgasını vuran Sonia Braga, Paul Verhoeven’ın “Elle”in de bir kez daha elinden hiçbir zorlu rolün kurtulamadığı Isabelle Huppert’in fazla olgun bulunduğunu tahmin ediyordum. Park Chan Wook’un “The Handmaiden”ın güzeller güzeli başrol oyuncuları Kim Min-Hee ve Kim Tae-ri jürini iştahını açablirdi!
“Mommy” ile 2004 yılında Prix de Jury alan ve bu kez Jüri Büyük Ödülü kazanan Xavier Dolan’ı artık kimse tutamaz… Bir gün önce de Ekümenik Jüri’nin ödülünü alan Dolan, Fransa’nın en ünlü oyuncularından oluşan kadrosuyla geniş çaplı bir dağıtımı da garantiledi. Ödül de sürekli bağrışan isterik bireylerden oluşan ailenin öyküsünü anlatan “Juste la Fin du Monde”u dünyanın ucuna taşımaya yetecektir!
Andrea Arnold da eski filmlerinin düzeyinde bir iş çıkaramadığı “American Honey” ile Jüri Ödülü alarak sürpriz yaptı.
Sonuçta “Sieranevada”nın yanı sıra Jim Jarmusch’un “Paterson”ı da ödülsüz kaldı! Altın Palmiye’nin favorilerinden Maren Ade’ninn “Toni Erdmann”ının FIPRESCI Ödülü kazanması yanına kar kaldı…
Ödül dağılımı:
Altın Palmiye: Ken Loach, "I, Daniel Blake"
Büyük Ödül: Xavier Dolan, "It’s Only The End of the World"
Jüri Ödülü: Andrea Arnold, "American Honey"
En İyi Aktris: Jaclyn Jose, "Ma Rosa"
En İyi Aktör: Shahab Hosseini, "The Salesman"
En İyi Yönetmen: Olivier Assayas, "Personal Shopper" & Cristian Mungiu, "Graduation"
En İyi Senaryo: Asghar Farhadi, "The Salesman"
Altın Kamera: "Divines," Houda Benyamina
