Fatih Balcı’yı yıllar önce gazeteye verdiği “bienale iş yapılır” seri ilanıyla tanıdık. Hazırladığı sanat haritası 5000 sanatçı üzerinden kurgulanmıştı. Balcı şimdi başka bir performansla çıkıp geliyor İstanbul sanat dünyasına. 14. İstanbul Bienali basın toplantısına doğru üstelik.
Fatih Balcı sanatçı arkadaşı Recep Aksu ile Çanakkale’den İstanbul’a yürüyorlar. Amaçları İstanbul Bienal’inin basın toplantısına yetişmek. Yanlarında ise Çanakkale Boğazı’ndan aldıkları iki şişe tuzlu su var. Yolun tozu toprağı arasında Balcı’yla performansı ve yürüyüşünü konuştuk.
SANATÇININ GÖRÜNÜR OLMASI ÇOK ZOR MERKEZDE DE TAŞRADA DA
Bu uzun yürüyüş, yıllar önce düşündüğüm bir performanstı… Bugüne yapalım dedik. Bu yürüyüş, diğer çalışmalarımdaki sanat sistemi eleştirisinin devamı. Ya da sonuncusu olarak görmek lazım. Ana fikir şu; sanatçı olabilmek "görünür" hale gelmek. İşte bu yürüyüşle bunu ifade ediyoruz.
Çanakkale’den İstanbul’a yürüyerek bienalin açılışında basın toplantısına yetişmeye çalışıyoruz. Elimizde sopalar.. Anadolu’da’ki derviş sopası gibi düşünün. Aynı zamanda korunmana yol açıyor… Perşembe öğleden sonra yola çıktık 4. gündeyiz…On günde tamamlanacak bir parkur… Yanımızda Çanakkale boğazından alınmış iki şişe su var. Bienal basın toplantısına yetişeceğiz. Çünkü bienal küratörü boğazdan tuzlu sudan derinliklerinden bahsediyor; siyasal geçişgenlikten bahsediyor; Tuzlu Su çerçevesinde.
Yanımızdaki şişelerde taşıdığımız tuzlu su Çanakkale boğazının derinliklerinden geliyor. Sadece İstanbul Boğazı tuzlu değil… Bakargiev’in metni karmaşık tam anlayamadım. Her şeyden bahsediyor; başka arkadaşlar şiir ve çağdaş sanat arasındaki ilişkiyi inceliyor; kültürel meseleleri vurgulamak istiyor form olarak tam anlamıyla tartışmalı.
Merkez dışı taşra meselesi değil artık; İstanbul’da da olsak Çanakakale’de de sanatçı olmak zor. İstanbul’da olmak daha zor olabilir. Yolda ilginç şeyler yaşıyoruz tabii. Bienale gidiyoruz diyoruz. Şaşıranlar oluyor. Kavramı duymayanlar çoğunlukta. Kimileri de iki deli yolda yürüyor diyor.
