Haftanın albüm önerisi
Brezilyalı piyanist Marcelo Amaral çalıyor. Amerikalı baritone John Chest söylüyor. Die schöne Magelone, Brahms’ın piyanoya özel yaptığı olağanüstü bestesiyle bir Ortaçağ aşk öyküsü anlatıyor. Bir şövalyenin Magelone’a duyduğu aşkı konu ediyor. 1797 tarihli Ludwig Tieck’in yazdığı Kont Peter’ın Magelone’a duyduğu aşk hikayesi roman olarak Schumann sayesinde keşfedilmiş. Alman romantizmine dair ne ararsanız var bu albümde. Kısa şarkılar kulaklıkla dinlemeye müsait. Piyano, sizin de çok acayip tuşlarınıza değecek.
Haftanın Sorunu
Kaan Müjdeci bu sorunu gündeme getirirken bir yönetmen olarak yaratıcı zamanından çalarak bu sorunla ilgili bir belgesel çekerken ne Yılmaz Erdoğan’ı, ne Cem Yılmaz’ı, ne Şahan Gökbakar’ı kamuoyuna açıklama yaparken, kanun teklifi açıklarken göremedik. Ne yazık ki göremedik. Keşke görebilseydik.
Bu geç dayanışma ve muhalefetten o zaman etkilenirdik. Olayın mısır patlağıyla patlak vermesi de çok sembolik değil mi? Pekala Mars Entertainment, bu bilete mısır patlağı yerine Nachos da dahil edebilirdi. Acaba o zaman olaylar bu şekilde patlak vermez miydi? Başka salonlara ihtiyaç duyduğumuz kadar çocuklarımızla gittiğimiz sinemalarda başka yiyecek/içecek seçeneklerine de ihtiyacımız var. Bu da pekala hazırlığı yapılan sinema reformunun önemli bir parçası olarak gündeme getirilmeli! Bağımsız sinemayı bağımlı kılmak için elinden geleni yapan, ucu nihayet onlara da maddi olarak dokununca dayanışan merkezi film endüstrisi aktörlerine duyurulur!
Eserin Güncel Değeri Ortalaması
Selma Gürbüz’ün eserine keyfi olarak değer biçen müzayedelere karşı çıkışı UPSD’nin EPİVERON belgesini hazırlama sürecini hızlandırdı sanırım. Lakin bu belge Sanatçı Sertifikası’nın üzerine ne katacak? Sanatçının haklarını piyasa içinde ve karşısında güvenceye alabilecek mi, hiç emin değilim. Bu belge, sanatçı sertifikası ya da galeriden alınan sertikanın tamamlayıcısı gibi düşünülüyor. Lakin eserin güncel değeri ortalamasını alanların kriterlerinin ne olduğunu bilemediğimiz, bu kriterlerin de eserin sanatsal, estetiksel, sanat tarihsel değeriyle bir alakası olmadığı sürece bilmemiz de zor görünüyor. Ben herşeye rağmen hukuki mücadele, EPİVERON belgesi vb. yanısıra Selma Gürbüz gibi sanatçıların sosyal medyada aldıkları cesur pozisyonların daha etkin olduğunu düşünüyorum.
Haftanın Yayını
SSM’deki Rus Avangardları sergisi sayesinde bir kez daha idrak ettiğimiz bir obje olarak kitap fikrine uzanalım. Sanatçılar ile şairlerin kaynaştığı geçtiğimiz yüzyıl başındaki avangard günlerde, kitapların geleneksel işlevine karşı çıkıldı. Açıkca onların okunabilirliğine meydan okundu. Bu uğurda eserler üretildi. Örneğin Sadok Sudei 1, Eleştirmenlere Tuzak 1 onlardan biriydi. David ve Nikolai Burliuk, Vassily Kamensky, Velimir Khlebnikov, Elena Guro, Ekaterina Nizen, Sergei Miasoedov’un şiirlerine içeren bir antalojiydi. Burliuk Kardeşler tarafından resimlenmiş, duvar kağıdına 480 adet basılmıştı. Çok az kopyası günümüze kaldı.
Günümüzü öngörüsüyle hemen hemen her gün andığımız George Orwell’in Can Yayınları tarafından yayınlanan özel tasarım kopyası, Utku Lomlu, Lom Creative imzasını taşıyor. Heavy Metal özel basım bir albümü andırıyor siyah cilt kutusu, bronz rölyefik amblemiyle… Siyah zemin üzerine kırmızı gözlerle açılıyor. Her bir sayfa kenarı da ayrıca kırmızıya boyanmış. Kitap kapalı olduğunda bu kırmızı leke tam dediğim gotik metal etkiyi arttırıyor. Bazı kelimeleri siyah yapılmış. Bu çağdaş yaklaşım günümüzün hyperlink alışkanlıklarıyla şekillenmiş olsa gerek. Gerçek el yazısı benzeri karakterler yerine gönül gotik vektörler nasıl olurdu demekten alıkoyamayacağım kendimi. Öte yandan bir obje ve kitap olarak Can Yayınları 2018 sürümü 1984’ü okunaklı oluşu, işlevine meydan okumamasıyla ama tasarımıyla Rus fütüristlere ve konstruktivistleri hatırlatmasını çok anlamlı buldum. Kitabın çevirmeni Celal Üster’in, 2010 tarihli sonsöz makalesinde sonsözü şöyle:
“… Orwell’in bu kitabı yalnızca geleceğe ilişkin değil, günümüze ilişkin de bir uyarıdır. Belki de, gelecek şimdi olduğunda artık çok olacağına ilişkin bir uyarı.”
Mutlaka kütüphanemizde olması gerektiği uyarısıyla o zaman.
Haftanın Sanatçısı: Elif Yıldız
Ankara’da yaşayan bağımsız sanatçı Elif Yıldız son derece sarkastik bir sergiyle İklim Sanat Projesi’nde. Satırlarca övgü, anlaşılamayan isim ve sıfat tanımlamalarına maruz kaldığımız sergi basın bültenlerinin içinde Yıldız’ın bülteni dahi sarkastik . Sergi başlığında şöyle sesleniyor. Niçin benim hakkımda tek şarkı bile yazmadın? Sonra da bakın ne diyor:
“Lütfedip ağzıma bakın (daha uzun nezaket cümleleri kullanacak vaktim yok şu anda); yılanla karşılaştırmanıza gerek kalmadan, daha ilk anda yapısının görünüşüyle dikkatinizi çekecektir; soğuk bir kişiliğim olduğuna inandırmak amacıyla dokusunu büzebildiğim kadar büzdüğüm için böyledir görünüşü.”
Tüm Ankaralı sanatseverler sergiyi görsün bizim gibi İstanbul’da olup göremeyenlere anlatsın lütfen.
Haftanın Konseri
Haftanın konserini 16 Ocak’ta Akbank Sanat’ta dinleyeceğiz. Cezayir asıllı Fransız sanatçı Nesrin Belmokh, Fransız çellist Matthieu Saglio ve flamenko ile cazın büyük isimleriyle turnelere çıkmış olan çok yönlü İspanyol perküsyoncu David Gadea’dan oluşan triosu NES ile sahnede olacak.