Alain MatalonMüzik yazarımız Alain Matalon 2016’da pop ve rock kategorilerinde en başarılı bulduğu 10 albümü sıraladı ve bu albümlerden birer şarkı paylaştı. 2016’nın son pazar gününü onun çalma listesine ayırdık:
ALA.NI – You &I
Mary J. Blige, Damon Albarn gibi sanatçıların back-up vokallerini yapan Londralı ALA.NI, genelde sadece piyano, gitar ve perkusyonlar eşliğinde efsanevi caz vokalistlerini andıran sesi ile bizi Vera Lynn dinler gibi hissettirdi. Yılın en iyi yeni seslerinden biri.
Solange – A Seat at the Table
Solange’ın enerjisi birkaç şarkıda düşük olsa da, kızkardeşi Beyonce‘yi aratmayan prodüksiyonu ve siyahlar için bir hayli zor geçen yılda Amerikan siyah kültürü ile ilgili söylediği şeyler ile yılın en iyi R&B albümü.
Lera Lynn – Resistor
2014’te çıkarttığı şahane bir albümü daha olmasına rağmen, True Detective dizisindeki karanlık barda söylediği karanlık şarkılarla dikkatimizi çeken Lera Lynn’in yeni albümü dizideki kadar şarkılar kadar umutsuz baladlar değil. Aksine çoğu orta hız tempoda şarkılar içeren albüm Lynn’in arka fon müziğinden çok daha fazlasını verebildiğini gösteriyor.
Lambchop – FLOTUS
20 yılı aşan müzik kariyerinde dinleyicilerini sürekli şaşırtmayı başaran ender sanatçılardan olan Kurt Wagner, bu albümde elektronik etkilerin dozajını bir hayli arttırmış. Gene de DNA’sına işlemiş olan Nashville soundunu da korumayı başarmış. Sadece albümün kapanış parçası olan 18 dakikalık The Hustle bile FLOTUS’u yılın en iyi albümlerinden biri yapmaya yeter.
Big Thief – Masterpiece
2016’nın en iyi yeni indie rock gruplarından biri Big Thief. Adrianne Lenker’in hafif çatallı sesi ve o sese mükemmel eşlik eden çığlık tınılı gitarlar, beklenmedik akor progresyonları ile Masterpiece yılın en orijinal albümlerinden biri.
A Tribe Called Quest – We Got it from Here… Thank You For Your Service
2016 Hip Hop ve R&B açısından çok verimliydi. Neredeyse bütün büyük Hiıp Hop isimlerinden ard arda albümler yayınlandı. Ancak hiçbiri ATCQ’inki kadar fresh değil. Q-Tip’in raw prodüksiyonu zaten rakipsiz. Hip Hop’un altın çağını anımsatan, jazz esintili, bol dub reggea’li soundu Tip, Phife ve Jarobi’nin kusursuz verse’leri ile birleşince ortaya tam anlamıyla bir başyapıt çıkmış.
Case/lang/veirs – case/lang/veirs
Yani Necko Case, k.d. lang ve Laura Veirs. Sanırım daha fazla söze gerek yok.
Circuit Des Yeux – Jackie Lynn
Aslında bu albüme bir Circuit des Yeux albümü demek tam doğru olmayabilir. Haley Fohr’un yarattığı bit alter ego olan Jackie Lynn’ın hikayesinin anlatıldığı bu kısa albümdeki şarkılar CdY’ye göre daha basit bir altyapıyla hazırlanmış. Minimal drum machine, tekrar eden kısa melodiler ve Fohr’un keskin baritone sesi ile anlattığı hikaye defalarca dinlemeye değer.
Marissa Nadler – Strangers / Bury Your Name
2014’teki July ile artık eskisi kadar karamsar değil dediğimiz Marissa Nadler, 2016’da birbirinden karanlık iki albümü ile çıktı karşımıza. Önce Mayıs’ta Strangers, ardından da Eylül’de Bury Your Name. Bu iki albüm rahatlıkla bitmesini sabırsızlıkla beklediğimiz 2016’nın soundtrack’i olabilir. Randall Dunn’ın piyano, gitar, yaylı çalgılar ve arada bir karşımıza çıkan loop davullu aranjmanları ve Nadler’ın başka bir dünyadanmış gibi gelen sesi olağanüstü.
Hope Sandoval & the Warm Intentions – Until the Hunter
Mazzy Star’ın yeni bir albüm çıkartması 20 yıl almıştı. Sandoval’ın Warm Intentions projesi de benzer bir şekilde ancak 7 yıl sonra karşımıza çıktı. Ama aynı Seasons of Your Day gibi bu albüm de beklediğimize değdi. Eski albümlere göre daha yaygın bir orkestrasyon (Sandoval’ın sesine eşlik eden vibrafon, slide gitarlar, drone synthler) içeren albümde bu sefer daha ritmik parçalar da var. Özellikle Kurt Vile ile düet yaptığı Let Me Get There yılın en iyi şarkısı olabilir.