Botticelli, Venüs’ü ve Remiks’leri
Michelangelo, Santa Croce’de, bir prense yetecek kadar muhteşem bir anıtın altına gömülmüştü, ama çekingence yalaka yazılar bırakılmamıştı. Diğer bir yanda, Brenson’un değindiği gibi, Botticelli’nin eserlerine tapmayanlar, tiksinmeye meyillidirler. Lucian Freud’la yaptığımız bir sohbette konuyu açtım: Botticelli’nin sanatının büyük bir hayranı olmadığını tahmin etmiştim. Freud, hissederek, “tiksinirici” diye cevap verdi. Dolayısıyla hala 21.yüzyılda bunu sormaya değer: Bu 15.yüzyıl Floransalısı, ölümünden 500 yıl sonra, nasıl hala bu kadar güçlü tepkiler almaya devam ediyor?