Günümüz avangardına Seth Price, Hito Steyerl, Slavs and Tatars, Liam Gillick, Artie Vierkant ve Andrea Fraser üzerinden bir bakış... Ian Wallace'ın yazısını Ezgi Altun çevirdi.
Jonathan Jones'un başlattığı performans sanatı tartışması dallanıyor. Ulya Soley Sanatatak için görüşlerini yazdı: "Performans sanatındaki kadın egemenliğinin altında kadın sanatçıların resmetme yetisinin küçümsenmiş olması yatıyor olabilir."
"Işın Önol’un küratörlüğünde, on üç sanatçının katılımıyla yaşama geçirilen 'Öğrenilmiş Çaresizlik: Otorite, İtaat ve Kontrol Üzerine', yalnızca zamanlaması ve tartışmaya açtığı konular bakımından değil; bu konuların ortaya konuluş biçimindeki rafine yaklaşımlar bakımından da mutlaka görülmesi gereken bir sergi olarak öne çıkıyor."
"Her manifestoda en az bir kaç metafor kullanılmalıdır. Bu metaforların belli uzmanlıklar gerektiren alanlardan seçilmesi, olası anlaşılma risklerini ortadan kaldıracağı gibi, sanat dışı disiplinlere hakim olunduğu izlenimi vererek saygınlığını besleyecektir." Barış Mengütay, çağdaş sanat üzerine mizah dolu yazılarına bir yenisini ekliyor.
Thierry Raspail, Lyon Bienali sanat direktörü, bugün itirabiyle önümüzdeki bienalin kavramsal çerçevesini açıkladı. Bu bir trioloji. 2015 yılından 2019 yılına kadar sürecek ve modern sözcüğünü araştıracak bienalle ilgili direktörün taze açıklamaları şöyle:
Banu Cennetoğlu ve Yasemin Özcan’ın ikinci ortak projesi olan “Seni endişelendiren ne?” adlı video işinde, bedensel enerji ve denge danışmanı Zeynep Sevil Güven, Mareşal Tito’nun nükleer sığınağının mimari planından yola çıkarak mekânın holografik enerji taramasını gerçekleştiriyor.
Buğra Erol, "Bol Şans" isimli sergisinde, ekonomik bağlılık, tabiat ve küresel çevre sorunları ile çeteleşen güç odaklarının oluşturduğu yeni dünya düzeni ile ilgili görüşlerini ortaya koyuyor.
