Burak Delier, karantinada sanat kurumlarının sanatçı videoları bağlantılarını paylaşmalarını ve bu videoların deneyimini değerlendirdi. İçinde bulunduğumuz olağanüstü durumda sanat eserlerinin durumunu ve hayatla ilişkimizi Giorgio Agamben’in “kutsal insan” araştırmalarından yola çıkarak tartışmaya açtı.
Burak Delier‘in Gazete Duvar‘daki yazısı sorunlara, engellere tahammülsüzlüğümüzün ve olanakların hemen kendilerini kanıtlamalarını beklememizin altını çiziyor:
Dünyaya inanmak, bir dünyaya sahip toplumlar olarak yaşamak istiyorsak hem hayatın salt hayata, hem de sanatın salt sanata indirgenmesine direnmeliyiz. Bunun yollarından biri, elimizdeki olanaklar alanını, izin verilen eyleme ve var olma biçimlerinin ötesinde başka biçimler aramaktan geçiyor; fakat, bazen de eğer olanaklılık alanı tamamen kuşatılmış ve müsait gözükmüyorsa yapmamayı da seçebiliriz, olabileceğimiz şey olmamayı seçebiliriz. Tahmin ediyorum bu sözler kulağa tedirgin edici geliyor çünkü dünyamız kendini, projesini, kariyerini vs. gerçekleştirme ideolojileriyle kuşatılmış vaziyette.
Sorunlara, engellere tahammül yok, katlanmak istemiyoruz. Çabuk sonuçlar istiyoruz ve çözümlere ihtiyacımız var, olanakların hemen kendilerini kanıtlamalarını ve bize cevap vermelerini bekliyoruz. Neoliberal güvencesizleştirme politikalarıyla iyice altı oyulmuş gücümüz, bir taraftan da bu kendini gerçekleştirme, başarma, görünür, duyulur olma aciliyetinin baskısı ile iyice zayıflıyor. Başımıza gelen şeyi mümkünse geçiştirmeye çalışıyor ya da bizi ilgilendirmiyormuş gibi hareket ediyor, önündeki olaya kapalı, anlık ve çoğu zaman fırsatçı tepkiler veren zombilere dönüşüyoruz.
Deleuze, dünyaya inanma meselesini ele aldığı sayfalarda Carl Dreyer’in son filmi Gertrud’a değiniyor. Hayatında her şeyden çok aşka değer veren Gertrud hayatına girmiş dört erkekten de aşka yeterince önem vermedikleri için ayrılmış ve yalnız bir hayat sürmeye karar vermiştir. Elbette, bu karar, yalnız ölme riskini göze almayı da içeriyor. Deleuze, Gertrud’un formülünü onun sözleriyle şöyle açıklıyor: “Genç oldum mu? Hayır, ama sevdim. Güzel oldum mu? Hayır, ama sevdim. Yaşadım mı? Hayır, ama sevdim.”