Mark Knopfler ve MK Band’in 27 Nisan’da İstanbul’da verdiği konserde "Privateering" den sadece üç şarkı yer aldı.
Bana göre 2012’nin en iyi 10 albümünden biri olan Privateering ile birlikte Mark Knopfler’ın Dire Straits dışında yaptığı albüm sayısı, Dire Straits ile beraber çıkarttığı albüm sayısını geçti. Üstelik 1990’lardan beri yavaş yavaş bir araya getirdiği ve "Neşeli Gezginler" adını verdiği toplama grupla çıktığı turnelerin sayısı da Dire Straits konser turlarının üzerinde artık.
Bunları niye belirtiyorum? Çünkü Mark Knopfler’ın solo müzik kariyerinin artık Dire Straits desteğine ihtiyacı olmaması lazım (tabii ideal bir dünyada –yoksa bütün ünlü-grup-sonrası-solo-kariyer-yapan müzisyenlerin ortak sorunu bu). Ancak Knopfler ve MK Band’in 27 Nisan’da Ülker Sports Arena’da verdiği konserin setlistinde, turnenin adı her ne kadar "Privateering" olsa da bu albümden sadece üç (evet üç) şarkı, buna karşılık Knopfler’ın Dire Straits döneminden beş şarkı olduğunu gördük. Tabii bunda hala her şarkı arasında “WALK OF LIFE” diye bağıran bir topluluğun karşısında olmaları kadar, Privateering’in ABD’de satışa sunulmamış olmasının getirdiği talihsiz bir bilinmezlik ve tanınmazlık endişesi de olsa gerek (ki Üstelik Privateering şarkısını çalmaya başladıklarında dinleyiciden gelen yoğun ve şiddetli desteği farketmemek olanaksızdı). Tabii bu sayede her ne kadar Telegraph Road ya da Romeo &Juliette’i canlı dinleme zevkine varmış olsak da, ben şahsen Dire Straits yerine, Privateering’den "Rosebud Tree", "Go, Love" ya da "Dream of the Downed Submariner’’i dinlemeyi kat kat tercih ederdim.
Gene de konser en azından Mark Knopfler’ın solo kariyerinin önemli çıkışlarından bol bol örnekler içeriyordu. Sailing to Philadelphia’dan What It Is, Shangri-La’dan Postcards from Paraguay, Ragpiper’s Dream’den Marbletown gibi hem dinleyicinin aşina olduğu hem de müzikalite açısından çok tatmin edici şarkılar dinledik. Neredeyse her şarkıdan sonra gitar değiştiren Knopfler, beni en çok eline o kırmızı Fender Stratocaster’ını gitarını aldığı zamanlarda heyecanlandırdı tabii. Gerçi Knopfler ister Statocaster, ister Telecaster, ister Les Paul, hatta isterse National gitarını çalarsa çalsın, daha ilk notadan hemen o olduğunu anlayacağınız çok ender gitaristlerden, ama bana göre sanki o kırmızı gitarı ile arasında özel bir bağ varmış gibi geliyor. Müzisyenin o alameti farika sound’unun sırrı tam olarak bilinmese de (kendisi hangi ekipmanları ve efektleri kullandığı konusunda oldukça ketum), bütün enstrümanlarını zaman içerisinde modifiye ettiği biliniyor. Belki Stratocaster en eski gitarı olduğundan, soundu daha çok oturmuştur ya da belki kendisini o gitar ile özleştirdiğimden bana öyle geliyordur ama, Cumartesi akşamki konserinde her zamanki gibi en çok ağırlığı bu gitarına verdi kendisi.
İstanbul Mark Knopfler ve MK Band’in Avrupa turnesinin henüz ikinci durağı. Belki bu yüzden de olabilir, grubun soundu tam cilalanmış değildi, küçük tereddütlü anlar (özellikle, ve nedense, Sultans of Swing’de) yaşandı, dikkatle dinleyenler birkaç tane hatalı "cue" yakalamış olmalılar. Benim en sevdiğim anlar Les Paul’lu Song for Sonny Liston ve neredeyse bütünü ile çaldıkları Telegraph Road (bu şarkıyı Private Investigations’a bağlamalarını çok isterdim) oldu. Bu şarkıdan sonra normal programı biten konserin bis’leri -kaçınılmaz olarak- Brothers In Arms ve Knopfler’ın Istanbul refereansı (sıkıcı!) vererek söylediği So Far Away oldu.
Ne olursa olsun keşke Privateering’den daha çok şarkı çalsalardı -en azından gayet ortalama şakılarından Hill Farmer’s Blues ya da Speedway at Nazareth yerine. Tek tesellim Mark Knopfler’ın Money for Nothing (neyse ki uzun süre önce konse programından çıkarttı bu şarkıyı) ve Walk of Life ile zaman harcamamış olması.
Setlist:
What It Is (Sailing to Philadelphia)
Corned Beef City (Privateering)
Cleaning My Gun (Get Lucky)
Privateering (Privateering)
Father and Son (CAL Soundtrack)
Hill Farmer’s Blues (Ragpiper’s Dream)
I Used to Could (Privateering)
Romeo and Juliet (Dire Straits Cover)
Sultans of Swing (Dire Straits Cover)
Song for Sonny Liston (Shangri-La)
Postcards from Paraguay (Shangri-La)
Marbletown (Ragpiper’s Dream)
Speedway at Nazareth (Sailing to Philadelphia)
Telegraph Road (Dire Straits cover)
–
Encore:
Brothers in Arms (Dire Straits cover)
So Far Away (Dire Straits cover)