Günsu Özkarar sanal ortamda ağırladığı konuklarıyla “çocukluk” ve Corona günlerinde kısıtlanan “özgürlük” üzerine bir Proust anketi gerçekleştiriyor. Anketin yeni konuğu oyuncu Devrim Yakut…
Çocukken sizi en çok üzen olay neydi?
Solak olduğum için bazı aile büyükleri tarafından sürekli uyarı almam.
Nerede yaşamayı hayal ediyordunuz?
Uzaklar… Neresi olduğunu bilmediğim uzaklar.
Yaşadığınız en mutlu anı hatırlıyor musunuz?
İlkokul birinci sınıfta sınıf başkanı seçildiğim an.
“Söylemesem daha iyi”
Çocukken yaptığınız en büyük hata neydi? Peki ya hata olduğunu hissedip de atfettikleriniz oldu mu? Bir de tabii hatırlaması hoş olmasa da aldığınız en büyük ceza ne olmuştu?
“Mükemmel” olması beklenerek yetiştirilmiş bir çocuktum. Hataya yer ve tahammül yoktu. Hem evde hem de okulda. 5 değil de 4,5 aldığımda ceza alıyordum ne yazık ki. Yıllar sonra yüksek mükemmeliyetçi halimin, kaynağını buralardan aldığını fark edip, bu durumun üstüne gittim. Hâlâ da devam ediyor bu süreç. Tabii bu arınma ve şifalanma sürecinin ilk adımı bana bu tohumları atan kişileri anlamak ve bağışlamak oldu. Çünkü anladım ki onlar da bildiklerinin en iyisini yapmak peşindeydiler. En büyük cezaya gelince… Söylemesem daha iyi.
Körebe mi? Saklambaç mı?
Hep saklambaç. Gözlerimin bağlı olmasını sevmiyorum.
En sevdiğiniz erkek kimdi ve en sevdiğiniz kadın?
Atatürk ve annem.
Favori çizgi kahramanınızı hatırlıyor musunuz?
Heidi.
Gerçek hayatta kimi bir kahraman gibi görüyordunuz?
İlkokul öğretmenim. Ancak yıllar sonra bu hayranlığın ona duyduğum korkuyu perdelemek için geliştirdiğim bir his olduğunu fark ettim ne yazık ki…
Ne dinlemeyi severdiniz ve hangi şarkı dilinizden düşmüyordu?
İlhan İrem’in “Sazlıklardan havalanan bir ördek gibi sesin” (Konuşamıyorum) adlı şarkısı.
Kimi idol olarak görüyordunuz?
Çalıkuşu romanındaki Feride.
En sevdiğiniz renk neydi?
Kırmızı ve tonları.
En sevdiğiniz çiçek ve en sevdiğiniz hayvanı da soracağım.
Papatya ve kedi.
İlk okuduğunuz kitap neydi?
Pek hatırlayamadım. Okumayı erken öğrenmiş bir çocuktum. Hep okurdum. Ama ilkini anımsayamadım.
Bildiğiniz bir tekerleme var mıydı?
Şemsi Paşa Pasajı’nda sesi büzüşesiceler.
Özgürlüğünüz kısıtlandığında en çok neye üzülüyorsunuz?
Özgürlüğümün kısıtlanmasına.
Kendinizi yaşarken en özgür hissettiğiniz yer neresi?
Sahne. Sahnede olmak.
“Eşitliği seçmiş bir dünya”
En büyük hayaliniz ne?
Savaşsız, barışı, anlayışı, eşitliği seçmiş bir dünya.
Birileri sizin özgürlüğünüzü ihlal ettiğinde hangi şartlar altında hoş görebilirsiniz?
Özgürlük ihlalimin mantıklı bir açıklaması varsa. Tam da içinden geçtiğimiz şu karantina günleri gibi.
En özgür bulduğunuz erkek karakter?
Peki ya kadın versiyonu?
Tarihte size ilham veren en özgürlükçü kişi kim?
Kendi hayatınızda en özgür bulduğunuz kadın kim?
Bulamadım öyle birini.
Resimlerinde özgürlük hissi aldığınız ressam kim?
Dali.
Sizi en özgür hissettiren müzisyen?
Özgürce yapmaktan en hoşlandığınız şey?
Kendime bir “gün” ısmarlamak. Saatlerce yürümek, tek başıma sinemaya gitmek, kendime bir kahve ısmarlamak vs…
İstediğiniz kişinin hayatını bir gün yaşayabilirsiniz. Bu kim olurdu?
Nikola Tesla.
Tüm çevrenizi seçme özgürlüğüne sahipsiniz. Nasıl özellikleri olan insanlar seçerdiniz?
Eğlenceli, paylaşımcı, sevgi dolu ve yargısız bir topluluk olurdu.
Sizce özgürlüğün rengi?
Mavi.
En özgürlükçü şiir?
“Başım köpük köpük bulut,
İçim dışım deniz
Ben bir ceviz ağacıyım
Gülhane Parkı’nda.”
Tüm sloganlara izin verildi, sizinki ne olur?
“BARIŞ, HEMEN ŞİMDİ.”
Corona virüsü salgınından haberdar olduğunuzda ve eve kapandığınızda duyduğunuz en büyük pişmanlık ne oldu? Şimdi tekrar özgür olsanız bunu telafi etmek için ne yapmak istersiniz?
Özgürlüğün kalpte ve kafada olduğuna inanıyorum ve öyle yaşamaya gayret ediyorum. Dolayısıyla mecbur kaldığımız bu tecrit halini bir mahpusluk gibi görmüyorum. Gözümü kapattığımda her yerdeyim ve herkesleyim. Geçecek ve şölen gibi günlerimiz olacak. İnanıyorum.