Lady Bird ile en iyi yönetmen dalında bu yıl Oscar’a aday olan tek kadın Greta Gerwig kendi gibi ilk kez yönetmenlik yapacaklar için şu tavsiyeleri veriyor:
Yazmak dinlemektir
İnsanlar oyunculuğun temel olarak dinlemeye bağlı olduğunu söyler. Ama bence senaryo yazımı da dinlemeye dayalı. Karakterlerin ne dediğini size ne anlatmaya çalıştığını dinlemek zorundasınız. Böylece neredeyse tüm iş duyduklarınızı kağıda aktarmanıza kalıyor. Her şeyi yavaşlattığım bir sistem ile çalışıyorum. Bu çok detaylı bir çalışma biçimi ama yine de bazen neredeyse tüm detayları, kimin nerede olduğunu, nereden nereye gittiğini bilmek zorundayım. Biliyorum kulağa çok sıkıcı geliyor ama ancak öyle bir çalışmadan sahne çıkabilir. Filmin tüm dünyasını yavaş yavaş keşfederek kalbine doğru ulaşmak gibi.
Neden nefret ettiğinizi bulun
Bu kulağa negatif bir düşünce olarak gelebilir ama negatif bir anlamda bunu söylemiyorum. Neden nefret ettiğinizi bulun diyorum. Aklınızdaki sahneyi sinemada gördüğünüzde “Böyle bir sahneyi görseydim, saçımı başımı yolardım” der miydiniz? Ya da bir karakter böyle davranırsa… Bu tarz bir çalışmanın size enerji, sinir ve aklınızdaki yapabilme imkanını tanıdığını düşünüyorum.
Hikaye yapısı sizin doğuştan hakkınız
Hikaye yapısının hepimizin içinde bir yerde olduğunu düşünüyorum. Arkadaşlarımıza anlattığımız her hikayede her e-postada bu yapıyı kullanıyoruz. İçimizden gelen bir istek bu. Böylece bir anlam yaratmayı başarıyoruz. Analitik açıdan baktığımız zaman bazen böyle hissediyorum. Hikaye yapısı sizin doğuştan hakkınız. Zaten buna sahipsiniz. Kendinize bunu öğretmenize gerek yok çünkü zaten sizin bir diliniz var.
Oyunculuk yönetmenlik için iyi bir alıştırma
Oyunculuğun birçok neden dolayı yönetmenlik için iyi bir alıştırma olduğunu düşünüyorum. Çoğu yönetmen sadece kendi setlerinde bulunuyor. Diğer yönetmenlerin nasıl çalıştığını bilmiyorlar. Ben de birçok sette bulundum, böylece farklı çalışma yöntemlerini gözlemledim, aktörlerle ve set ekibiyle çok çeşitli iletişim şekli gördüm. Böylece hangi yöntemlerin çalıştığını, hangi yöntemlerini çalışmadığını gördüm. Tüm bu fikirleri yıllar boyu biriktirdim, bu fikirler tüm çalışanların isim kartları takması gibi çok küçük detaylar bile olabilir. Kulağa küçük bir detay gibi geliyor ama oyuncular kamera operatörünü değiştirseniz fark etmeyebilir ama siz bilirsiniz çünkü onunla konuşmuşsunuzdur, ama onlar bilmez. Bu taktiği 20th Century Women’ın yönetmeni Mike Mills’den öğrendim. O taktiğin yardımcı olduğunu düşünüyorum. En çok keyif aldığım şey oyuncularla çalışmaktı, onlar hayat ve sanatlarını katana kadar karakterlerim bir sayfada ölü olarak yatıyor. Dolayısıyla onlara bayılıyorum bence onlar da bunun farkında. Ve onlarla daha kolay empati kuruyorum çünkü ben de onların yerinde olmuştum. Ve zor olduğunu biliyorum. Dolayısıyla onlara biraz daha hassas yaklaşmaya çalışıyorum.
Kendi alanınızı yaratın
Kendinize geniş bir alan açın. Hatta bence kimse size herhangi bir şey yapmanız için izin vermeyecek. Çoğu kadın izin bekliyor. Birisinin gelip “Zamanı geldi, artık yapabilirsin” demesini bekliyor. Bunu kimse yapmayacak. Dolayısıyla kendi alanınızı yaratın. Filminizin her tarafına kendi adınızı yazın.
Kim olursanız olun zor
İdolize ettiğiniz bir insanla çalıştığınızda anlıyorsunuz… O da kendi bildiği gibi filmi yapmaya çalışan herhangi biri. Film yapmak isteyen diğer insanlardan çok da farklı değil. Çok zeki, komik ve bir deha ama film yapmanın zorluğu demokratik ve herkesi eşit etkiliyor. Kim olursanız olun; ister Woody Allen ister Noah Baumbach, ister P.T. Anderson… çok ZOR. Film yapmak zor bir iş ve yavaş ilerliyor. Ortaya çıkan ürünü istediğiniz kadar yüceltebilirsiniz ama işin yapım kısmı kim olursanız olun zor.
Kaynak: Film School Rejects