David Hockney’nin i-pad’lerdeki bir çizim yapma uygulamasını kullanarak geliştirdiği resimlerinden oluşan Baharın Gelişi, Normandiya 2020 sergisi ilk kez 2021 yılında Royal Academy of Arts ana galerisinde 23 Mayıs ve 1 Ağustos tarihleri arasında sergilendi. Ardından sergi, Avrupa’da küçük bir turneye başladı. Brüksel Bozar, Center for Fine Arts ve Salts Mill’e gitti. Şimdi sıra İstanbul Sakıp Sabancı Müzesi’nde. Baharın gelişi, Normandiya, 2020 Akbank Holding sponsorluğunda yarın açılırken sanatçının iPad’de resim yapmasının nasıl bir serüven olduğunu anlattığı yazısından bir bölüm yayınlıyoruz.
Dünya neye benziyor? Fotoğraflara benzediğini sanmıyorum. Kendin bulmalısın, çizmelisin. Harika çizim dönemleri oldu. Fransa’da 19. yüzyıl çizim açısından büyük bir dönemdi. Ingres, Delacroix, Daumier, Manet ve Monet, sonra Renoir ve Degas, mükemmel bir ressamlardı ve Van Gogh, Bonnard, Matisse ve Picasso’nun önünü açtılar. Birçok farklı şekilde çizen fantastik bir sanatçı, her zaman dünyadaki bir şeyi tasvir eder. İnsanlar neden çizmeyi bıraktı? Fotoğrafların en gerçekçi resim olduğunu düşünmek çok saçma. Dünyanın nasıl bir yer olduğunu görmek için sonsuz bir arayış içindeler.
Şu anda bir iPad’de çizim yapıyorum ya da gerçekten resim yapıyorum. Bu yıl, 2020’de, baharın Normandiya’ya gelişini tasvir etmek için çalışıyorum. Bu yaklaşık üç ay sürüyor ve bence doğanın dünyanın bu bölgesinde sunabileceği en heyecan verici şey bu.
“Bütün gün resim yapsanız bile temizliğe gerek yok”
2011’de kullandığım uygulamaya Brushes adı verilmiş. Bu yeni bir araç ve bunu öğrenmekten zevk aldım. Diğer birkaç uygulamayı denedim, ancak Brushes benim için en iyisi. Oldukça basit çünkü tüm fırçalar bir işaretle etiketli, sadece bir işaret, isim yok. Bu yüzden yağlıboya fırçanız ya da suluboya fırçanız da yok. Sadece tuval üzerine yaptığı işaretler var. Olabileceğinin hepsi bu, bu yüzden en dürüst olanı olduğunu düşündüm. Ama sonra 2016’da onu değiştirdiler, iyileştirmek için dediler. Mahvettiklerini düşündüm. Yeni iPad’lerde bu uygulama yoktu ama onlara haber vermiştim. Bu yüzden 2018’de asistanım Jonathan Wilkinson bana Leeds’te bir matematikçiyle başka bir Brushes yapabileceğimizi söyledi. Ve yine iPad beni oldukça heyecanlandırdı. Ayrıca şunu da belirtmeliyim ki, bütün gün resim yapsanız dahi temizliğe gerek yok.
Pandemiyle beraber karantina geldiğinde sorun etmedim. Meyve ağaçlarıyla dolu dört dönümlük bir alanın ortasında bir evdeydik. Bir şeye konsantre olabildim. Günde en az bir çizim yaptım, evin her yerinde düzenli değişiklikler oluyordu. Başardık. Jonathan ve J.P. ile birlikteydim, alışverişe gittiler ve bana baktılar. Yaptığım resimlerin ipad’den çıkışlarını alıp atölyeye astık.
David Hockney: “ipad ile ilginç başka bir şey bir süre sonra resmin paletiniz haline gelmesi”
Kış ağaçlarını çizmeye devam ettim ve sonra çiçek açan küçük tomurcuklar ve sonra tam çiçek açtı. Sonra yapraklar başladı ve sonunda çiçek düştü, küçük bir meyve ve yaprak bıraktı. Bu süreç yaklaşık iki hafta sürdü ve ekranda iz bırakmamda her zaman daha iyi oldum, sonunda göletteki nilüferleri yaptım.
Her şey motife bakarak çizildi ve fotoğraf kullanılmadı. Her zaman, fotoğrafların asla izin vermediği şeyleri mekansal olarak görmek istemişimdir. iPad ile ilgili bir başka ilginç şey, bir süre sonra resmin paletiniz haline gelmesi. Koyduğunuz herhangi bir rengi oradan tekrar alabilirsiniz.
Bu yeni bir araç. Herhangi yeni bir araç gibi artıları ve eksileri var. Jonathan’la eksilerinden biri hakkında konuşurken, cam yüzey üzerine çizim yaptığım için yüzeye serilen ve kağıt gibi bir direnç sunan ince bir film kullanmamızı önerdi. Bunun büyük bir gelişme olduğunu düşündüm.
Bir keresinde, evin dışında otururken, ay ışığını daha net görebilmek için evdeki tüm ışıkları söndürmüştük. Ayın daha sonra ağaçların gölgelerini çimlere attığı görülebiliyordu, bu yüzden arkadan aydınlatmalı ipad’imle çizebiliyordum. Onsuz bu neredeyse imkansız olurdu.
Çizimi seviyorum.
Bu yazı, Temmuz 2020’de David Hockney tarafından yazılmış bir metinden alıntıdır.