Contemporary Istanbul’da mutlaka görmeniz gerekenler…
İlk giriş katında Piartworks’ün standında Begum Tayeba’ya dikkat… Tayeba’nın, Çalınmış Rüyası’na… Jiletten pusetiyle ilgiyi hak ediyor. Daire Sanat’ta Sibel Horada’nın sergisini kaçıranlar için galeri Horada’nın kanat’ını fuara getirmiş.
Kaçıranlar için görmek iyi olabilir. Her ne kadar herkes onu Otto Dix’e benzetse de Ali Elmacı post bir John D. Graham. Diğer adıyla Ivan Dombrowski(1881-1961). Elmacı, portreleriyle birlikte kurduğu odasıyla x-ist’te…
Yine bu giriş katında galerilerden Edition-Purmann’da gözünüze hemen Anselm Kiefer çarpacak. Lakin biraz daha içeriye girip Markus Lüpertz’in son dönem sırt resimlerinden bir örneğe bakabilirsiniz. Bu Lüpertz’e dikkat!
Bu kattaki CAM’da bir ortak çalışmaya da dikkat… Mahmut Celayir ve Dieter Mammel’in ortak resminde resme ilk Mammel başlamış devamını manzarasıyla Celayir getirmiş.
Merkür’deki Volkan Kızıltunç videosu da genç sanatçının solosunu izlemeyenler için iyi bir fırsat. İtalyan galeri Galleria Paola Verrengia’daki Whip Me’ ye de…
Performans sanatçısı Rosy Rox’ un sadomazo kırbacına dikkat dikkat…
Aşağıya inmeden önce Galeri Artist’teki Fahrünissa Zeid’e dikkat! Çerçevesi resmin özgünlüğünü büyük ölçüde yıpratsa da İsa’dan çok bir Woodstock kahramanını andırıyor.
İranlı galeri Assar’da Samira Alikhanzadeh’e dikkat…
İlave fuar alanına geçmeden önce Nitsch’in aksiyon katına iniyoruz. Burada sağda adeta gizlenmiş sanatatak.com standına dikkat!
Armaggan’daki Tan Mavitan’a ve non-profit sanat merkezi İzmir’den fuara katılan 49 A’daki Mehmet Dere solosuna da… Şimdi fuarın en fiyakalı bölümündeyiz.
Vip loungelardan geçerek vardığımız bu alanda önce Opera’daki Robert Longo’ya bakacağız uzun uzun ardından Galerie Lelong’daki Tapies’e… (Lelong’da Türkiye’den bir isme Ramazan Bayrakoğlu’na da dikkat! Bir zamanlar yukarıda Dirimart’ta sergilenmişti aynı iş…)
Peşinden Rothkoseverleri Galeria Javier Lopez’deki İspanyol mirasçısıyla tanıştırmak isterim: Jose Maria Yturralde. 1940 kuşağının önemli soyutçularından İspanyol sanatçının çılgın yeşiline dikkat.
Bu yeşilden hemen sonra fuarın yıldızı Art On’daki Kemal Seyhan’ların karşısında yerinizi alın. (Eğer hala onlardan kaldıysa…)
Ruslar’a geçmeden önce Nev’deki İnci Eviner 2012 desenlerine dikkat. Helena Almeida’ya dikkat….
Lizbon’dan Galeria Filomena Soares’te… Almeida, 1970’lerin kadınlarının kıymetini yeni yeni bilen sanat dünyasının hakkını teslim ettiği bir sanatçı olarak Drowned in Tears işiyle fuarda.
Siyah beyaz’daki Ali Kotan’ın Gezi parkında protestolar sırasında ürettiği resimlerinin çerçeve ve camlarını görmezden gelebilirseniz onlara da dikkat!
Elipsis galeride Civan Özkanoğlu’nun suçluluk karşıtı üçlemesine de…
Zouheir Dabbagh’ın Lamis’ine dikkat çünkü bütün eserleri bombalanan atölyesinden kurtulan tek bir büst Lamis adlı kız çocuğuna ait bronz büst. O bir savaş izi… Beyrut’lu galeri Art on 56’da… Belki de bu yüzden fuarın en politik işi…
Hızla Rusları keşfetmeye gitmeden önce PG Art gallery’de Kerem Ozan Bayraktar’ın video anıtına ve hiçbir yere ait olmayan at imgelerine dikkat! Galerinin tasarımına da… Yerden kazanmak adına buluşçu bir çözüm bulunmuş.
Ruslarla tanışmak iyi gelecek…
Özellikle iki isme dikkat!
1- Ivan Razumov / Galerie Iragui / Moskova
2- Grigory Maiofis, Pound the behind the piano / St. Petersburg Hızla yeni medya bölümüne geçebiliriz.
Burada bir başyapıt var. Piartworks’den Nezaket Ekici’nin Disappear videosu 2013 tarihli burada. Arzu üzerine bir iş. Arzunun nasıl bizi içinde barındırmadığına batırdığına bir ağıt adeta… Çok çok iyi! Bu filmi baştan sona sonunu tahmin etseniz bile izlenimiz gerekiyor. Cİ’nin bu yılki yeni medya açılımı takdiri hak ediyor. Bunu destekleyen Vestel de alkışı. Dizi dizi tuval görmek yerine dizi dizi ekran görmenin psikoloji ve sosyolojisine sonra değinmek istiyorum. Şimdilik Türkiyeli genç kuşak yeni medya sanatçıları keşfedelim. Onları anlamaya, tanımaya çalışalım!
Onlardan ilki Candaş Şişman. Aslında onu galerisi Pg Art sayesinde tanıdık. Şişman, üç boyutlu haritalandırma, eli ve zihni tamamen devre dışı bırakarak bilgisayar tarafından geliştirilen imge üretiminden faydalanmasıyla tanınıyor. Fiziksel mekana, fiziksel olmayan bilgisayar uzamında üretilmiş imgeleri yansıtması bu iki gerçeklikten melez bir gerçeklik yaratması incelenesi… Ozan Türkkan ise şu dokunmaya doyamadığımız ekranlarımızı hatırlatan işiyle yeni medya bölümünün starlarından. Özel olarak dokunmaya duyarlı ürettirdiği ekrana dokunur dokunmaz sizin dokunma hızınıza göre kendi kendine geliştirdiği çizimlerle bilgisayar ve siz büyük bir işbirliği içinde oluyorsunuz. Hanginiz suç ortağı? Asıl soru bu galiba… Memo Akten, Akmar’dan Londra’ya giden ödüllü bir yeni medyacı. Eski bir hacker. Video oyunu yaratıcısı. Şimdilerde ödüllü bir görsel sanatçı. Müzisyenliği de elden bırakmayan… Efsane yeni medya sanatçısı Quayola -ki o da bu bölümde işleriyle- ile yaptığı ortak çalışma FORMS ile Ars Electronica’da animasyon kategorisinde ödül aldı. Akten’in ekranda görünen imgelerini bilgisayar denilen vazgeçilmezin bazı basit ritimlerden yola çıkarak yine kendi kendine geliştirdiği görsellikler olarak tanımlamak umarım (yeni medya kuramcısı Ebru Yetişkin üstademiz affetsin) yanlış olmaz.
Ayşegül Sönmez seçti:
1-Zouheir Dabbagh / Lamis / Art on 56 / Beyrut
2-Helena Almeida / Drowned in Tears / Lizbon
3-Nezaket Ekici / Disappear / Piartworks / İstanbul- Londra
4-Ivan Razumov/ Galerie Iragui/ Moskova
5-Samira Alikhanzadeh/ Assar art Gallery /Tahran
6-Houmam / Mark Hachem Gallery/ Paris
7-Mahmut Celayir Dieter Mammel / Cam Gallery / İstanbul
8-Civan Özkanoğlu / Non-guilty series / Elipsis Gallery/ İstanbul
9-Kemal Seyhan/ Art On / Kerem Ozan Bayraktar / PG Art Gallery /İstanbul
10-Rosy Rox / Whip me / Galleria Paola Verrengia / Salerno
