Bu bir veda yazısı…
Cazı ‘siyah adamın beyaz adamı eğlendirmesi’nden başka bir şey haline getirmek isteyen Ornette Coleman, silah arkadaşı Charlie Haden’ı da ardına katarak bir albüm kaydeder: Free Jazz. Yıl 1961. Pek ilgiyle karşılandığı söylenemez. Hatta küçümsenir bile. Bu ‘kuralsız’ müziği saçma, bayağı ve gürültü diye yaftalayanlar epey çoktur. Halbuki "rastgeleliği sağlamak zordur, en ufak hatanda düzene uyarsın" (La Science Des Reves’de Charlotte Gainsbourg, Gael García Bernal’e böyle diyordu). Fakat yıllar geçtikçe kıymetleri anlaşılır. Öyle ki yeni etiketleri avant-garde’dır. 1969’da Liberation Music Orchestra’yı kurar ve aynı adla bir albüm çıkarır. İspanya İç Savaşı’ndan etkilenen Charlie Haden, yerel ve kadim İspanyol ezgileri ile onların akislerini kaydeder bu albümde. Sound yumuşamışsa da beyefendi hırçınlığından hiçbir şey kaybetmemiştir. 1997 yılında Pat Metheny ile olağanüstü zarif bir iş çıkarır: Beyond the Missouri Sky. Gelmiş geçmiş en iyi albümler listemde hiç düşünmeden ilk 10’a alacağım türden, nefis bir şey. Bu albümle beraber ilk Grammy’sini de alır. Artık daha âsûde, vakûr ve dingin (fakat asla miskin değil) bir hali vardır. Tuşesi bile yumuşamış, keten helva gibi olmuştur. Charlie Haden 11 Temmuz günü, 76 yaşında öldü. Varlığı yokluğunda anlaşılan kontrbas, onunla birlikte bir solo enstrümana dönüştü. Henüz onu dinlememiş olanlar bundan kimseye bahsetmesin ve bugün iyi müzikle tanışsınlar. Dinleyenlerininse başı sağolsun.