2022 yılında 23 Nisan-27 Kasım tarihleri arasında gerçekleşecek 59. Venedik Bienali’nin başlığı Düşlerin Sütü, ünlü İngiliz sürrealist ressam Leonora Carrington’ın 1950’lerde Meksika’da yaptığı resimlerden geliyor. Bu resimleri sanatçı iki oğluna anlattığı hikayelere eşlik etmesi için çizmiş.
Bienalin küratörü Cecilia Alemani, Carrington’ın dünyasını “ihtimallerle dolu özgür bir dünya” olarak tanımlamış, bireye dayanılmaz bir baskı uygulayan bir yüzyılın alegorisi diye de eklemişti. Şimdi konuşma sırası ressamın oğluna geldi. Annesinin erkek kardeşi ile çocukken paylaştığı dünyayı anlatan Gabriel Weisz Carrington, The Art Newspaper‘a annesini “en inanılmaz şeyleri hayal edebilen bir anne” olarak tanımladı.
Leonora Carrington (1907-2011)
Düşlerin Sütü, Gabriel Weisz Carrington’ın, annesinin kendisi ve erkek kardeşi ile çocukken paylaştığı fantastik yatma zamanı hikayelerine dair anılarından ilham aldı. Leonora Carrington’ın oğlu, The Art Newspaper’a, ünlü ressam için “en inanılmaz şeyleri hayal edebilen bir anneydi” diyor.
20’li yaşlarında Meksika’ya taşınan İngiliz doğumlu Sürrealist Leonora Carrington, burada iki oğluyla birlikte fantastik bir hayat kurdu.
Bu hayatı oğlu Gabriel bugün, “duvarları harika yaratıkların, yüksek dağların ve vahşi bitki örtüsünün resimleriyle kaplı bir oda” olarak hatırlıyor. Annesini ona ve erkek kardeşine, “kafaları vücutlarından kopmuş çocukların vahşi, komik ve çirkin hikayelerini” anlatırken hatırlıyor; “iki yüzü olan Senyor Bıyık Bıyıklı’yı, odasının duvarlarını yemeyi seven George adında bir çocuğu unutmuyor. Bir de pazarda çocukları kandırmaya çalışan bir taco satıcısıyla ilgili “çok uğursuz” bir hikayeyi hatırlıyor, Çürük Et…
“Annemle ilgili olan şey, çocuklara karşı çoğu yetişkinden farklı bir tutumu olmasıydı. Çocukların büyümesi gerektiğini ve büyümelerinin tek yolunun hikayeler, hatta bazen oldukça korkunç olan hikayeler okumak olduğunu söylerdi.”
Tiburón, 1942
2013’te yayınlanan ve Leonora’nın masallarına eşlik etmek için yaptığı çizimlerle resmedilen Düşlerin Sütü kitabı, 59.Venedik Bienali’nin küratörü Cecile Alemani‘ye göre “hayal gücünün prizmasından oluşuyor ve herkesin değişebileceği, dönüşebileceği, bir şey ve başka biri olabileceği yerde”.