Eduardo Galeano’nun Amerika’da 1 Mayıs ile ilgili çok yerinde tespitlerini içeren pasajla 1 Mayıs’ınızı kutlarız.
Chicago fabrikalarla dolu. Neredeyse şehir merkezine kadar fabrikalar var, dünyanın en uzun binasının etrafı da onlarla dolu. Chicago fabrikalarla dolu bir yer. Chicago işçilerle dolu bir yer.
Haymarket mahallesine yaklaşırken, arkadaşlarıma 1886’da tüm dünyanın 1 Mayıs’ta selamladığı o işçilerin asıldıkları yeri soruyorum.
-“Burası olması lazım” diyorlar bana. Ama kimse gerçekten bilmiyor.
Chicago şehrinde Chicago şehitlerinin anısına dikilmiş hiç bir anıt yok. Ne bir anıt, ne bir taş, ne bir bronz tabela, hiçbir şey.
Mayıs’ın 1’i tüm insanlığın gerçekten evrensel olan yegane günü, tüm tarihlerin ve tüm coğrafyaların, dünyanın tüm dillerinin, tüm dinlerinin ve tüm kültürlerinin kesiştiği bir gün. Lakin ABD’de 1 Mayıs herhangi bir gün. O gün ABD’de insanlar normal şekilde çalışırlar ve kimse yahut neredeyse hiç kimse, işçi sınıfının haklarının bir keçinin kulağından, tanrının veya efendilerin elinden filizlenmediğini hatırlamaz.
Haymarket’te lüzumsuz bir keşif turundan sonra, arkadaşlarım beni şehrin en iyi kitapçısını tanımaya götürüyorlar. Ve orada, tamamen tesadüf eseri, pek çok film afişiyle rock müzik afişleri arasında sıkışmış halde beni bekleyen eski bir poster keşfediyorum.
Posterde bir Afrika atasözü yazıyor: "Aslanların kendi tarihçileri var olana değin, av tarihi avcıların hikayelerini yazmaya devam edecektir."
*Eduardo Galeano / Kucaklaşmanın Kitabı
http://desdelapalabra.blogspot.com.es/2009/07/la-desmemoria-4.html
Çeviren: Ethemcan Turhan
Görsel tasarım: Murat Tosyalı